Zoals verteld zouden we aankomen in ons hostel in (hartje) Ho Chi Minh City waar we onze Zwitserse vriend en een Australische meid weer zouden tegenkomen. Eenmaal aangekomen bleek dat er nog veel meer bekenden waren in dit hostel, een gezellig boel dus weer bij de uitgaansavonden!
Het hostel werd gerund door een +/- 50 jarige vrouw die iedereen mama moest noemen. Zoals iedereen weet behoren wij tot het type ideale schoonzoon waardoor wij binnen een dag de favoriete gasten waren. Zo heeft mama voor ons gekookt, taxi's geregeld en kregen we een gratis nacht wanneer we een goede review schreven op hostelworld.
De 2e dag in Ho Chi Minh City zijn we het War Museum gaan bezoeken. Dit museum hing vooral vol met foto's over de Vietnam oorlog, maar bevatte ook de wapens van de Amerikanen en een apart gedeeltde waar een gevangenis is nageboots waar de Vietcong gevangen werd genomen. Aangezien de communistische Vietcong de oorlog heeft gewonnen was dit museum anti-Amerikaans. Het was erg aangrijpend om te zien hoe erg de mensen misvormt geboren worden door de actie Agent Orange. Dit soort mensen kom je daarom ook vaak tegen op straat, evenals het toch erg hoog liggende percentage mensen dat ledematen mist.

Met deze foto's in onze hoofd gingen we de volgende dag naar de Cu Chi tunnels. Dit zijn de ondergrondse tunnelnetwerken waar de Vietcong verbleef en zelfs woonde wanneer ze weer de nodige bommen op hun (letterlijk) dak kregen. Nadat we de verschillende boobietraps hadden gezien mochten we zelf ervaren hoe deze strijders onder de grond leefden. In ondergrondse donkere gangen hebben we een wandeltochtje gemaakt. Maarja wat is een wandeltoch als de gangen en het plaffond niet hoger is dan je middel en je daarnaast ook nog een stuk zelfs op handen en voeten moest kruipen. Erg benauwd en erg warm! We waren blij dat we na een minuut of 5 a 10 weer bezweet boven de grond waren. Zulke helden zijn we nou ook weer niet als je vergelijkt dat sommige van deze groepen tot wel 4 maanden verscholen zaten!

Nadat we in Ho Chi Min City een oud collega tegen kwamen (Tony Huizer) was het voor ons tijd om een bus te boeken naar een andere bekende. De volgende dag namen we met pijn in ons hart afscheid van mama en zouden we onze route richting de Mekong delta vervolgen om een vriend van ons op te zoeken (Dang Nguyen). Hij zou de komende 2 dagen in de buurt van Tra Vinh onze tourguide zijn! Erg leuk om hem even op te zoeken in zijn crib in een wat rustiger dorpje midden tussen (voornamelijk) rijstvelden. Hier zijn wij zeer gastvrij ontvangen door zijn familie en hebben ze gezorgd voor een heerlijk Vietnamees avondeten. Nadat we hebben verteld wat wij voor typisch Vietnameze gerechten hebben geproeft bleek dat dit nou bepaald Vietnamees was. Aangezien de Vietnamezen erg graag en veel eten heeft Dang ons een snelcursus gegeven wat betreft de typische Vietnameze keuken. Ook heeft hij ons geleid naar bijvoorbeeld rijst, garnalen, bananen en visserij velden. Erg leuk om midden tussen de sawa's te staan in een rustigere omgeving. Deze omgeving is een stuk rustiger en zeker niet toeristisch wat tot gevolg had dat wij genoeg aandacht kregen van de plaatselijke bevolking. Het mooiste was toen we over de plaatselijke kermis liepen en bijna de helft van de ongeveer 150 aanwezigen naar ons aan het kijken was. Wij waren ineens de interessantste attractie! Achja veel meer dat een rad van fortuin, een schietspel en een gokspel met een cavia was er dan ook weer niet.. Verder hebben we ons laten verwennen middels een gezichtsmassage wat een aanrader is bij brakheid.
Daarnaast is het ook leuk om te zien hoe de mensen hier in dit soort dorpjes leven. Zo zijn we bij Tante 1 binnengeweest en gezien hou zij als een echte bewoner van het Vietnameze platteland leeft. Een bed heeft hier bijvoorbeeld geen vering, maar bestaat uit houten planken met een bamboe-matje erbovenop. Ook kwam de overige familie van Dang vaak buurten en hebben we kennis mogen maken met Tante 1, Tante 3, Tante 8, Kleine oom 9, Grote oom 9 en Opa. Families bestaan hier namelijk uit zoveel mensen dat iedere oom of tante een nummer krijgt. We hebben ons laten vertellen dat de kant van de Vader Nguyen uit 86 leden bestaat en hij een van de 9 kinderen is.

Met deze 2 fantastische dagen sluiten wij ons Vietnameze avontuur af. Dang heeft ons op de valreep toch nog redelijk wat geleerd over de cultuur van het land. We waren van plan om door te reizen naar Cambodja waardoor we helaas maar 2 dagen bij deze erg gastvrije familie waren.

Tijdens het reizen naar Cambodja is deze blog geschreven in de soms wat minder hygienische bussen. Zo liep er bijvoorbeeld tijdens het schrijven van deze blog tot 2 maal aan toe een kakkerlak over het beeldscherm, wat wij overigens niet eens zo heel vies meer vinden. Maargoed, ondertussen zijn we alweer in de Phnom Pehn waar wij eens even gaan uitzoeken wat we kunnen doen zodat we in ieder geval weer wat leuks op papier kunnen krijgen!

Groeten,

Edward, Jeroen en Ronald