Hoi allemaal!

Na 3 maanden aftellen was het voor Roy en mij (Kim) dan eindelijk zo ver, onze reis kon beginnen!
Op 27 december vertrokken wij naar schiphol om een 16 uur durende rit met eindbestemming Bangkok te maken.
Toen we op het vliegveld aankwamen, werden we warm onthaald door ons ontvangstcomite en was het vooral voor mij heel fijn om Ronald na zo'n lange tijd weer te zien!
Helaas stonden ze opgesteld achter een hekje, dus het in elkaars armen springen ging iets anders dan gedacht!
Maar uiteindelijk mag dat de pret niet drukken!

Vanaf het vliegveld zijn we met de taxi naar het hotel gegaan en ik keek tijdens deze rit mijn ogen al uit! Voor ons is alles heel nieuw, maar voor Ronald, Edward en Jeroen was het al heel normaal dat er minimaal 3 personen op 1 scooter vervoerd worden!
De eerste dagen hebben we het nog rustig aan gedaan omdat er nog een lichte jetlag aanwezig was.
wel 's avonds op pad om wat te eten, wat voor ons ook weer een hele nieuwe ervaring is: 5 tafeltjes met plastic stoeltjes aan een karretje wordt hier gezien als restaurant!
Ook bleek het met stokjes eten nog een opgave, maar oefening baart kunst.

De dag erna zijn we op zoek gegaan naar een fietsverhuur, maar dat bleek erg prijzig te zijn, dus zijn we zelf op pad gegaan om wat bezienswaardigheden te spotten.
Zo kwamen we terecht bij tempels met gigantische buddha's waar ook het gebedsritueel werd uitgevoerd.
Ook hebben we de bekende liggende buddha van 22 meter gezien.
Maar na 25 tempels en 10.000en buddha's te hebben gezien vonden we het wel weer mooi geweest en door de hoge temperatuur hebben we besloten om de rest van de dag aan het zwembad door te brengen!
De dag erna zijn we met een taxi richting wat plaatselijke marktjes geweest en het ‘China town' van Bangkok gezien.
Een markt waar ze typsiche chineese spulletjes verkopen waar je eigenlijk niks mee kan.
Het lengteverschil met deze cultuur was hier duidelijk te merken, want op een afstand van 10 meter zagen we Edward nog met kop en schouders boven de menigte uitsteken, we zouden elkaar dus nooit kwijt raken!
's Avonds was het tijd om ons klaar te maken voor de jaarwisseling.
Dit vierden we op Khao San Road, de drukste uitgaansstraat van het centrum!
De drank vloeide rijkelijk en ondanks het gebrek aan vuurwerk was het toch een spetterende jaarwisseling!
De straten waren zo gigantisch druk dat je niet eens normaal zou kunnen lopen, dus het verstandigst was om je niet te verplaatsen.
De volgende ochtend was aan iedereen te zien dat het een zware nacht was geweest en toen Edward zichzelf afvroeg hoe die nou eigenlijk was thuis gekomen, heeft hij aan de security van het hotel of hij de bewakingscamerabeelden even mocht zien.
Dit waren beelden waar wij echt heel hard om hebben gelachen, aangezien Edward als een stuiterbal van de ene naar de andere muur zijn weg naar de kamer heeft gevonden.

Op 2 januari hebben we ons klaargemaakt voor een lange reis richting het eiland Koh Tao.
bestaand uit een 13 uur durende busreis die iets langer uitviel door een bus voor ons met motorpech, en onze chauffeur die wel even de helpende hand kon bieden, wat zorgde voor een uur vertraging.
Daarna moesten we met de ferry een tocht van 2.5 uur maken, die ook weer wat langer uit viel door een aantal tegenslagen.
Het weer was omgeslagen, het regende hard en de zee was wild!
Dit zorgde ervoor dat wij binnen 10 minuten op het dek stonden met groene hoofden en met moeite alles binnen konden houden.
Na een stuk varen bleek er een stuk touw in de propellor terecht zijn te komen en die moest er handmatig uitgehaald worden.
Een personeelslid sprong van de boot in het water met een zwemmasker dat wel eens antiek had kunnen zijn en met een kapmes in zijn hand om het touw te verwijderen, wat uiteindelijk is gelukt zodat we de tocht weer voort konden zetten.
De golven werden alsmaar heviger en het aantal groene hoofden op de boot werd alleen maar hoger!
Na een tocht van 4.5 (!!) uur kwamen we dan aan op het toen nog regenachtige Koh Tao.
Het bleek nog niet makkelijk te zijn een overnachtingsplek te vinden, alles zat vol.
Uiteindelijk hebben we ons opgesplitst in 2 groepen en zijn door de stromende regen wezen zoeken tot we een vrije kamer hadden gevonden.
Gelukkig was dit de enige dag met regen en konden we na deze dag zien hoe mooi het eiland eigenlijk was: witte stranden helderblauwe zee en palmbomen!

Na een goede nacht slaap zijn Ronald, Edward en ik op zoek naar een duikschool gegaan waar we ons PADI duikbrevet zouden kunnen halen.
Dit bleek niet moeilijk te zijn omdat er ongeveer 50 duikscholen zijn op dit eiland!
Na een geschikte gevonden te hebben hadden we die middag gelijk les.
We kregen een boek mee om te studeren en de volgende dag moesten we ook ons huiswerk afhebben.
De dag erna zijn we het zwembad ingegaan om een aantal technieken te leren .
Op dag 3 hebben we examen gedaan over het theoriegedeelte wat we ruimschoots hadden gehaald, en 's middags zijn we de zee op gegaan om onze eerste open water duik te maken.
Het is echt ongelooflijk mooi wat je hier allemaal onder water ziet!
Fel gekleurd koraal en de meest gekke vissen!
Na onze oefeningen te hebben gedaan onder water zijn we terug gegaan richting het resort om bij te komen van de zware dag en vroeg te gaan slapen omdat er van ons werd verwacht om de volgende dag 6.20 uur aanwezig te zijn om onze laatste duiken te maken!
Ook deze dag was het water super helder en leek het net alsof we in een tropisch aquarium zwommen.
Eenmaal terug bij de duikschool kregen we te horen dat we geslaagd waren en ons duikbrevet hadden gehaald!
Vandaag gaan we ons klaar maken voor de wel bekende full moon party die plaats vind op het eiland Koh Phangan.
Het gaat dus allemaal super goed en we vermaken ons prima!

Groetjes,

Ronald, Edward, Jeroen, Roy en Kim