Laatste week Cambodja

Allen!

Zoals verteld hadden we in Battamban een Tuk Tuk gehuurd. Deze hebben we onze weg laten leiden langs de mooiste plekken. De bamboetrein stond volgens onze chauffeur (die enkele dagen geleden nog een hardloper langs de arriverende bus was) als eerst op het programma. De bamboetrein was eigenlijk een soort vlot op een treinrails. 1 treinrails, wat inhield dat wanneer er tegenliggend verkeer was, de bamboetrein van de rails afgetild moest worden om dit voor te laten gaan. Met deze trein arriveerden we bij een bakstenen fabriek waar de spinnenwebben hingen en zijn we snel terug gegaan. Nadat we nog wat temples hadden bekeken zijn we vervolgens naar een ander killing field gaan. Deze keer was het een grot, de zo genaamde killing cave. Via een gat aan de oppervlakte gooide de Rode Khmer zijn gevangenen ongeveer 20 meter lager deze grot in, zodat ze zeker wisten dat ze dood waren. Handig was dat ze de doden gelijk hadden opgeruimd. Erg bizar om dan zelf in deze grot te kunnen lopen! We sloten de dag af met een beklimming op deze snik hete dag. Op een bergtop aan de rand van de afgrond stond namelijk een mooie pagode. Na 150 meter geklommen te hebben, kwamen we aan bij deze pagode bleek deze ook bewoond te worden met de plaatselijke apen wat het beeld compleet maakte.

De volgens stop was Siem reap. In Siem reap zouden we op 2e kerstdag naar de zonsopgang gaan in het grootste tempelcomplex van de wereld, Angkor Wat. Om dit spektakel mee te kunnen maken ging de wekker om 4.30 en zaten we om 5.00 op de fiets om de 7 kilometer van Siem Reap naar Angkor Wat af te leggen. Wij bleken echter niet de enige te zijn met dit plan. Het was 1 parade van tuktuks waardoor wij zonder kaart en de weg te vragen op tijd aanwezig waren. Toen we onze fietsen hadden geparkeerd en aankwamen bij de grootste tempel bleken er al drie rijen met fotograferende Chinezen te staan, die werkelijk van alles een foto maakten. De zonsopgang was wel erg mooi en bijzonder om te zien. Verder zijn we die dag van tempel naar tempel gaan fietsen. Het mooiste vonden wij alle 3 de tempels waar bomen in zijn vergroeid.

De dag erna zouden we alvast naar Bangkok gaan. We hoopten dat ze hier ook wat ander eten zouden hebben aangezien het wat meer westers is. Rijst en noodles komen na 1,5 maand elke dag te eten onze neus uit. Voor Edward letterlijk, maar dat kwam waarschijnlijk omdat hij wat verkeerds had gegeten. Nadat we ons eerste nachtje in Thailand hebben gehad waren we klaar om naar het vliegveld van Bangkok te gaan. Niet om naar huis te gaan, maar om Kim en Roy op te halen!

Hierover in onze volgende blog meer. De volgende blog hebben we de eer gegeven aan een gast-blogger. Niemand minder dan Kim Vriens! Dat belooft wat!

Groeten,

Edward, Jeroen en Ronald

Even een weekje er tussen uit!

Beste allemaal!

We hebben weer even op ons laten wachten met deze blog. Onze excuses voor het ongemak, maar wij waren ook even op vakantie voor een weekje! Hierover later meer.

Deze blog begint eigenlijk bij Phnom Pehn, de hoofdstad van Cambodja, waar wij als eerst arriveerden. Het valt ons gelijk al op dat de mensen hier een stuk armer zijn dan in Vietnam. Straatverkopers varieren hier in de leeftijdscategorie van ongeveer 3 of 4 jaar tot wel 60 jaar oud. Ook lopen kinderen continu te bedelen wanneer je je eten niet helemaal op hebt gegeten als je op de markt aan het eten bent. Vrij treurig allemaal om te zien hoe erg die mensen het hier hebben. Dit staat weer in contrast met de gemiddeld vrij mooie terreinwagens die je ziet rondrijden. Ook dit land kent nog steeds de naweeen van het communistische regime. Zoals jullie misschien weten was deze van Pol Pot. Vrij recent, 1975-1978, heeft hij meer dan 1 op de 4 mensen van zijn eigen bevolking om het leven gebracht. De meeste plattelands mensen konden blijven leven, dit waren echte werkers en zouden het land voeden. Maar de hoger opgeleiden zouden misbruik maken van het land en werden zonder pardon gedood. Dit gold voor mensen die bijvoorbeeld een bril droegen. Het regime was er op gebasseerd dat het beter zou zijn om een extra onschuldige te doden, dan perongeluk het leven te sparen van een schuldige. Dit houdt voor dit land in dat iedereen wel mensen kent die zijn omgekomen, dat er veel mensen rondlopen met afgehakte ledematen, en dat er gewoonweg veel te weinig bekwaam personeel is voor bijvoorbeeld ziekenhuizen. Erg bizar allemaal!

In Phnom Penh hebben wij een dagje een tuk tuk gehuurd met zn drieeen. Dezebracht ons naar de S21 prison. Een erg indrukwekkende gevangenis dat een voormalige school was. In 3 van de 4 gebouwen zat met letterlijk als beesten opgesloten. De celletjes varriereerd van massa cellen tot prive cellen die soms niet groter dan 60 bij 180 cm waren. In het laatste gebouw van de 4 waren de ongeveer 30 lokalen omgetoverd tot martelkamers. Deze kamers waren voor velen al de laatste stap in hun leven. De andere gevangenen zouden naar een werk kamp gaan. Letterlijk liepen ze naar een groot massa graf ergens buiten de stad. Deze velden noemen ze killingfields. Onze 2e stop deze dag zou 1 van deze killingfields zijn. Erg indrukwekkend om alle gaten van ongeveer 4 meter breedte in de grond te zien, wetende dat er in elke van deze graven ongeveer 600 mensen waren begraven. Wanneer je naar de bodem keek liep je ook nog steeds letterlijk over de oude kleren, tanden, stukken bot en zelfs een kaak van iemand. Erg indrukwekkend, ook wanneer je de zogenaamde killing tree zag. Deze boom werd gebruikt om baby's tegenaan te slingeren om hen te doden. Al het doden moest hier namelijk erg goedkoop gebeuren en er kwamen dan ook geen schoten aan te pas. Aan het einde van onze tour liepen we via een toren met alle opgravingen van botten. Deze toren was ongeveer 20 meter hoog en zou om en nabij de 9000 schedels bevatten. We hadden nog nooit 1 schedel in het echt gezien, nu zag je er duizenden! Het einde van de dag werd knallend afgesloten. Letterlijk. Edward en Ronald hebben hier op kokosnoten lopen schieten met een AK47. Heel vet om te doen! Je hebt hier geen vergunning voor nodig, alleen geld in deze landen. Je krijgt letterlijk een menukaart voorgeschoteld met alle wapens die je kan schieten. Je kan hier zelfs schieten met een rocketlauncher en als je wat extra geld uit je zakken haalt kun je ook voor de fun op kippen schieten.

Na Phnom Pehn was het tijd om eens even lekker te gaan chillen! Dit deden we in het zuiden bij Sihanoukville. Dit kleine kustplaatsje met zeer veel mooie stranden met strandbarretjes eraan en veel uitgaan 's avonds was voor ons de ideale plek om even een weekje alleen maar te gaan chillen! Onze dag inplanning bestond er ook 6 van de 7 dagen uit strand, uitgaan en slapen. Heerlijk! Op een van deze 6 dagen lag een boot van de US Navy voor anker bij ons strand. Dit hadden dit hadden we eerst niet door en dachten we dat de sportschoolbrigade was aangekomen met de bus in Sinahoukville. Echter het hele strand bleek er mee vol te liggen en na een gesprek met iemand op het strand was het duidelijk. Het waren allemaal stoere brede gasten die minimaal 31 dagen op de boot waren en dus uitwaren op veel bier en sex. Iedereen dus met een kan bier in de handen op het strand en fluiten naar vrouwtjes. Aan het einde van de dag waren ze aan het dansen, afdingen op hoertjes of lagen kotsmisselijk op het strand. Heel toffe dag gehad met deze gasten en apart om te horen wat ze allemaal hebben meegemaakt in het leger.

De andere dag hebben we een scootertjes gehuurd en hebben we verschillende andere mooie stranden gezien. Benzine voor onze scootertjes haalden we niet uit de pomp, maar uit een cola of barcardi fles. Deze kun je op elke hoek van de straat kopen en ook langs de normale weg staan deze om de paar honderd meter. Dit was maar goed ook aangezien de scooter van Ronald en Edward op een gegeven moment ophield met gas geven. Gelukkig was het maar 100 meter lopen in de hitte en konden we snel verder. Op deze terugweg zagen we een man langs de weg geboeid zitten en de politie zocht druk in de struiken naar andere personen. Het bleek dat deze man een moord had gepleegd de vorige dag. De politie had het mes gevonden en had 1 van de 3 te pakken weten te krijgen en waren nu in de struiken op zoek naar de 2 andere. Vreemd allemaal als je het voor je neus ziet gebeuren.

Een heerlijke week gehad waar Jeroen en Ronald helaas wel even 2 dagen moesten afhaken doordat zij even ziek waren. Heerlijk is dat als je weet dat de andere lekker op het strand chillen! Ach ja, na meer dan een maand in het onhygienische Zuid-oost Azie is dat ook niet zo verwonderlijk eigenlijk... Edward had hier ook nog even last van en trof het wat minder gunstig. Op de dag van een 12 uur durende busrit. Nou we hebben het allemaal overleeft en mogen nog steeds niet klagen hier!

Momenteel zitten we in Battamban waar we vandaag een Tuk Tuk hebben gehuurd. Helaas hierover meer in onze volgende blog... Wat een cliffhanger!

Wij wensen iedereen een alvast een hele fijne kerst en zullen natuurlijk duimen voor een beetje sneeuw!!

Onze inplanning voor kerst is helaas (achteraf) verkeerd geweest waardoor we kerst niet op het strand vieren maar in de temples van Anchor Wat. Ook niet heel verkeerd! Vroegop, want we de zonsopgang schijnt daar heel mooi te zijn.

Adios!

Op familiebezoek bij de familie Nguyen

Hoi allemaal!

Zoals verteld zouden we aankomen in ons hostel in (hartje) Ho Chi Minh City waar we onze Zwitserse vriend en een Australische meid weer zouden tegenkomen. Eenmaal aangekomen bleek dat er nog veel meer bekenden waren in dit hostel, een gezellig boel dus weer bij de uitgaansavonden!
Het hostel werd gerund door een +/- 50 jarige vrouw die iedereen mama moest noemen. Zoals iedereen weet behoren wij tot het type ideale schoonzoon waardoor wij binnen een dag de favoriete gasten waren. Zo heeft mama voor ons gekookt, taxi's geregeld en kregen we een gratis nacht wanneer we een goede review schreven op hostelworld.
De 2e dag in Ho Chi Minh City zijn we het War Museum gaan bezoeken. Dit museum hing vooral vol met foto's over de Vietnam oorlog, maar bevatte ook de wapens van de Amerikanen en een apart gedeeltde waar een gevangenis is nageboots waar de Vietcong gevangen werd genomen. Aangezien de communistische Vietcong de oorlog heeft gewonnen was dit museum anti-Amerikaans. Het was erg aangrijpend om te zien hoe erg de mensen misvormt geboren worden door de actie Agent Orange. Dit soort mensen kom je daarom ook vaak tegen op straat, evenals het toch erg hoog liggende percentage mensen dat ledematen mist.

Met deze foto's in onze hoofd gingen we de volgende dag naar de Cu Chi tunnels. Dit zijn de ondergrondse tunnelnetwerken waar de Vietcong verbleef en zelfs woonde wanneer ze weer de nodige bommen op hun (letterlijk) dak kregen. Nadat we de verschillende boobietraps hadden gezien mochten we zelf ervaren hoe deze strijders onder de grond leefden. In ondergrondse donkere gangen hebben we een wandeltochtje gemaakt. Maarja wat is een wandeltoch als de gangen en het plaffond niet hoger is dan je middel en je daarnaast ook nog een stuk zelfs op handen en voeten moest kruipen. Erg benauwd en erg warm! We waren blij dat we na een minuut of 5 a 10 weer bezweet boven de grond waren. Zulke helden zijn we nou ook weer niet als je vergelijkt dat sommige van deze groepen tot wel 4 maanden verscholen zaten!

Nadat we in Ho Chi Min City een oud collega tegen kwamen (Tony Huizer) was het voor ons tijd om een bus te boeken naar een andere bekende. De volgende dag namen we met pijn in ons hart afscheid van mama en zouden we onze route richting de Mekong delta vervolgen om een vriend van ons op te zoeken (Dang Nguyen). Hij zou de komende 2 dagen in de buurt van Tra Vinh onze tourguide zijn! Erg leuk om hem even op te zoeken in zijn crib in een wat rustiger dorpje midden tussen (voornamelijk) rijstvelden. Hier zijn wij zeer gastvrij ontvangen door zijn familie en hebben ze gezorgd voor een heerlijk Vietnamees avondeten. Nadat we hebben verteld wat wij voor typisch Vietnameze gerechten hebben geproeft bleek dat dit nou bepaald Vietnamees was. Aangezien de Vietnamezen erg graag en veel eten heeft Dang ons een snelcursus gegeven wat betreft de typische Vietnameze keuken. Ook heeft hij ons geleid naar bijvoorbeeld rijst, garnalen, bananen en visserij velden. Erg leuk om midden tussen de sawa's te staan in een rustigere omgeving. Deze omgeving is een stuk rustiger en zeker niet toeristisch wat tot gevolg had dat wij genoeg aandacht kregen van de plaatselijke bevolking. Het mooiste was toen we over de plaatselijke kermis liepen en bijna de helft van de ongeveer 150 aanwezigen naar ons aan het kijken was. Wij waren ineens de interessantste attractie! Achja veel meer dat een rad van fortuin, een schietspel en een gokspel met een cavia was er dan ook weer niet.. Verder hebben we ons laten verwennen middels een gezichtsmassage wat een aanrader is bij brakheid.
Daarnaast is het ook leuk om te zien hoe de mensen hier in dit soort dorpjes leven. Zo zijn we bij Tante 1 binnengeweest en gezien hou zij als een echte bewoner van het Vietnameze platteland leeft. Een bed heeft hier bijvoorbeeld geen vering, maar bestaat uit houten planken met een bamboe-matje erbovenop. Ook kwam de overige familie van Dang vaak buurten en hebben we kennis mogen maken met Tante 1, Tante 3, Tante 8, Kleine oom 9, Grote oom 9 en Opa. Families bestaan hier namelijk uit zoveel mensen dat iedere oom of tante een nummer krijgt. We hebben ons laten vertellen dat de kant van de Vader Nguyen uit 86 leden bestaat en hij een van de 9 kinderen is.

Met deze 2 fantastische dagen sluiten wij ons Vietnameze avontuur af. Dang heeft ons op de valreep toch nog redelijk wat geleerd over de cultuur van het land. We waren van plan om door te reizen naar Cambodja waardoor we helaas maar 2 dagen bij deze erg gastvrije familie waren.

Tijdens het reizen naar Cambodja is deze blog geschreven in de soms wat minder hygienische bussen. Zo liep er bijvoorbeeld tijdens het schrijven van deze blog tot 2 maal aan toe een kakkerlak over het beeldscherm, wat wij overigens niet eens zo heel vies meer vinden. Maargoed, ondertussen zijn we alweer in de Phnom Pehn waar wij eens even gaan uitzoeken wat we kunnen doen zodat we in ieder geval weer wat leuks op papier kunnen krijgen!

Groeten,

Edward, Jeroen en Ronald

Van Nha Thrang naar Ho Chi Minh

Beste vrienden, familie, collega's en kennisen!

Wij vinden het natuurlijk erg leuk dat jullie ons volgen en vinden het leuk jullie reacties te lezen! Bedankt daarvoor! Wij hebben gemerkt dat er wel eens wat vragen waren, maar bij het schrijven van de volgende blog was het toch weer even snel tussen het reizen door waardoor we dit wel eens vergaten (wij hebben het zo druk!). Aangezien er bij de afgelopen blog ook weer verschillende vragen zijn lassen wij een vragen uurtje in! We proberen hier de vragen van de vorige blogs te beantwoorden. Spannend zo'n eerste keer!

Sander: Helaas waren ze niet echt aan het tennisen op de Australian open! Wel enkelingen op de banen van het complex, waar er denk ik wel 30 van waren. Ps: ja wij lachen idd nog wel om je woordgrappen hoor! :D

Julliette: In vietnam blijven we ongeveer een week of 3. Even kijken hoe het loopt, zitten nu in het begin van onze derde week en arriveren in Ho Chi Minh city (Saigon). De foto's staan trouwens bij de link rechtsonder bij onze site. Hier is een link naar Picasa, waar je onze foto's kan downloaden. De hitte valt hier nog wel erg mee. Het blijkt hier toch wel winter te worden. Het is dan ongv 25 graden bewolkt. Voor ons prima te doen, de plaatselijke bevolking loopt alleen wel in winterjassen as het kouder wordt! Echter hoe verrder zuidelijk we gaan, hoe warmer het wordt. Heel veel plezier met jouw reis natuurlijk! Maak je maar niet druk om dat eten met stokjes, leert snel en is eigenlijk wel lekker eten met die dingen!

mama Sander: Helaas hebben we dit treurige nieuws ook vernomen... Heel veel sterkte toegewenst de komende tijd! Verder kunnen we inderdaad niet alles eten, en ja we hebben ook last van onze maag gehad!

Thea: (Ronald:) Hoi Thea, erg leuk telkens van je te horen en dat jij ook onze verhalen volgt! We proberen het om de beurt de blog bij te houden. Maar dit houdt Met andere woorden in dat ik bijna alle blogs heb getypt. Laatst nog even een mailtje gestuurd naar Kees, hoorde dat hij veel hielp in Zaandam maar dat alles wel weer goed gaat :)

Nolden: Er is nog geen steeds geen aanstaand huwelijk. Azie is trouwens echt wat voor jouw, alles is hier zo goedkoop!
Nikki: Sappige verhalen? Ja er heerst een censuur op de berichtgeving. Zo mochten wij van je broer al niet de verhalen posten die al een klein beetje sappig waren, maar wel echt humor waren. Helaas dus nog even wachten tot we thuis zijn dan kan je ons ondervragen!

Marianne: Dank je wel! Daar komt ie dan volgens familie traditie: 'Dank u Sinter-klaaaaaaaas-je!'. We zullen zsm wat foto's van Vietnam online plaatsen als we weer goed internet hebben. (Ondertussn zijn ze geupload we hebben hier goed internet)

Mochten er nog meer vragen zijn, dan hebben wij binnenkort vast wel weer zo'n weer een nieuw vragen uurtje!

Onze laatste blog eindigde bij onze feestbestemming, Nha Thrang. Wij hoeven er niet aan toe te voegen dat wij ons uitstekend hebben vermaakt! Hier zouden de wegen tussen ons en onze Zwitserse vriend scheiden. Echter, tijdens het schrijven van deze blog zoeken wij hem en meerdere anderen die we hebben ontmoet alweer op in Ho Chi Minh city (Saigon) en gaat het feest vast weer verder! In Nha Thrang hebben we onder andere een boottocht gedaan, de boozecruise. Deze trip stond in het teken van eilandhoppen, zwemmen en vooral veeel drinken. Om 10 uur 's morgens kwam de barman bijvoorbeeld al het dek op met heel veel bier om te vertellen dat het Beer'o-clock was. Het hoogtepunt van de dag was de Vietnameze liveband waarbij de gehele boot verplicht was om van het dak van de boot te komen en te gaan kijken. De band speelde bekende Westerse nummers met een Vietnamees accent. Erg lachwekkend. Na de band konden we gratis shotjes halen bij de floating bar. Toen het woord gratis viel sprong iedereen vanaf het bovendek het water in, om drijvend op een band rond de bar te hangen. Na de cruise zijn we uitgegaan in het centrum van Nha Thrang. Het was een zeer geslaagde avond die voor Ronald in een mineur eindigde. Toen we namelijk na het uitgaan aankwamen bij onze dormroom en de deur opendeden zagen we de Deense bovenbuurvrouw van Ronald overgeven naast haar bed, naar beneden dus... Op zijn bed en backpack!

Na Nha Thrang vervolgde wij onze weg naar Dalat, een bergdorpje. In dit bergdorpje is de temperatuur een stuk kouder (20 graden!!) en wil het wel eens vaker regenen, zoals wij gemerkt hebben tijdens het scooterrijden waar we belanden in onze eerste tropische regenbui. Één van de dagen in Dalat hebben we namelijk op de best mogelijke manier Vietnam verkend: per scooter. Dit scooterrijden viel ons 100% mee. Als je op de weg rijd moet je je begeven in de goede stroming van scooters en vooral veel toeteren! We moeten wel toegeven, dit is een veel efficientere manier om ergens te komen in vergelijking met onze stoplichten. We zijn deze dag met onze gehuurde tourguide naar erg mooie plekken geweest. We hebben deze dag heel veel gezien! Giant elephant waterfall, prachtige bloemen velden, de groentenplantages van HAK, een kledingfabriek en koffie en theeplantes. Grappig om te vertellen wij het process van de speciale weaselcoffee hebben gezien. Dit houdt in dat ze wezels hebben opgesloten in hokjes. Deze wezels krijgen de hele dag een menukaart met 1 gerecht voorgeschoteld, koffiebonen. Vervolgens poepen ze deze weer uit en men laat deze daarna drogen. Et voila, de koffiebonen (die best lekker ruiken) zijn gereed om een goed bakkie mee te zetten!

Gelukkig trouwens dat we geen bekeuring hebben gekregen, aangezien we pas bij het terugbrengen van de scooters erachter kwamen dat er een snelheidslimiet van 40 km/u gold. Wij dachten dat de scooters van de lokale bevolking niet harder konden. Vandaar dat wij vaker gebruikt van de begrenzing van de scooters die, in tegenstelling tot Nederland, hier rond 90 km/u ligt. We kunnen overigens ook nog steeds trots vertellen dat we in Australie ook geen bekeuringen hebben gescoord!

De overige tijd in het bergdorp hebben we volgemaakt met rustig aandoen en bijkomen van de mini-uitgaansvakantie in Nha Thrang. Lekker rustig gegeten, gebiljart, het hotel kwijtgeraakt en wat uurtjes gemaakt in de nachten. Nu zijn we dus uigerust op weg naar Ho Chi Minh city waar we de komende paar dagen zullen doorbrengen! Hier gaan we onder andere naar het beroemdste warmuseum van het land en naar de Cu Chi tunnels, een tunnelcomplex waar de Vietcong zich schuilhield voor het Amerikaanse leger. Weer genoeg input voor een nieuwe blog dus!

De groetjes thuis, en tot over een aantal dagen!

Groeten,

Koppes en de Prinsjes

Goooooodmorning Vietnaaaam!

Beste trouwe volgers!

Het heeft even geduurd, maar onze blog kan nu ook bevestigen dat we veilig en wel zijn aangekomen in Vietnam! De eerste 2 dagen zouden we via Bangkok reizen naar Hanoi (Vietnam) en daardoor zouden we binnen 2 dagen 3 wereldsteden aandoen, wat wij eigenlijk wel een grappig idee vonden. De vlucht van Melbourne naar Bangkok viel redelijk tegen aangezien we dachten maar een aantal uren te hoeven vliegen.. Na 9 (lange) uren gevlogen te hebben kwamen we 's avond toch nog wel redelijk brak van de vorige avond in Bangkok aan om na een nachtje van 4,5 uur weer door te vliegen. Deze avond hebben we toch nog mooi een stukje Bangkok kunnen zien doordat de taxichauffeur de weg niet kon vinden. Nadat we 200 meter achteruit de op snelweg hebben gereden sloegen we uiteindelijk toch de goede weg in en kwamen we bij ons redelijk luxe hotel aan. Dit bleek een goed uit te komen aangezien de roomservice ons die nacht wakker kwam maken voor onze vlucht. Ronald had namelijk mn zn brakke kop AM en PM niet goed aangepast waardoor we door het hotel wake-up call kregen. Dit hield in dat we binnen 15 minuten met onze slaperige koppen op Bangkok Airport stonden.

In Vietnam hebben we vervolgens nog eens dubbel betaald voor onze visum en zijn we met een taxichauffeur naar de drukste straten in het Old Quarter van Hanoi gereden waar ons hotel ligt. Hanoi staat bekend om het aantal scooters dat er rijden en dat hebben we geweten ook! Werkelijk 10-duizenden scooters scheuren hier aan alle kanten langs je oren. De wegen hier in de stad worden door iedereen gebruikt. Dat houdt in van grote vracht auto's en overbepakte scooters tot mensen met handel. De snelweg hoort hier overigens ook bij. Het is net een film waarin je bent beland! Wij zullen nog wel een filmpje uploaden waarin te zien zal zijn hij wij net als het spelletje Frogger de straten van Hanoi oversteken. Daarnaast moeten we ons erbij neerleggen dat je wordt opgelicht, zelfs een Vietnamees meisje dat uit het zuiden komt dat we hebben ontmoet is continu bezig haar accent te verbergen bij haar aankopen.

De eerste dagen hebben we naast ons verbazen over de drukt onze jetlag en cultuurschok overleefd met veel goedkoop eten (en drinken) en Fifa spelen met de Vietnameze hotelmedewerkers. Deze medewerkers spelen werkelijk elke dag 24/7 Fifa zonder daarbij hun enthousiasme te verliezen. Verder hebben we elke avond gegeten bij de typische straatrestaurantjes op straat. Hierbij zit je op enorm lage krukjes. Aan het eten hoefden wij niet wennen. De Vietnameze keuken is top. Het is niet zo zwaar om te moeten wennen aan de specialiteit zoals heerlijke noodle soep en bananen pannekoeken met chocola :D Waar we wel aan moesten wennen was het eten met stokjes. Maar na 3 maaltijden kunnen we zo door als locals.

Na enkele dagen met veel plezier Hanoi verkend te hebben zijn we 2 dagen naar Halong Bay gegaan. Dit is een vreemd zee-landschap waar op een bepaald stuk werkelijk honderden, zo niet duizenden, rotsen met een ovale vorm uit de zee staken. Tussen deze rotsen van 20 tot 100 meter hoog hebben we in een kano genoten van de mooiste zonsondergang die we ooit hebben gezien! Een andere Nederlandse jongen vond dit blijkbaar ook en heeft diverse malen herhaal dat deze zonsondergang echt Champions Leaugue was, waar wij natuurlijk mee instemden! Nadat we nog naar een expeditie robinson achtige grot zijn gekoanood en een drijvend dorp hebben bezocht kon het feest op onze boten beginnen. Twee boten waren aan elkaar vastgekoppeld en hebben we met de meest gekke engelsen een zeer leuke nacht gehad! De volgende dag nog even genoten voordat we met een 4 uur durende busrit terug zouden gaan naar Hanoi om vervolgens onze aansluiten voor onze 14 uur durende busrit niet te missen! Deze laatste bus is een soort van slaap-bus. Wij kregen helaas de ongunstigste plaatsen en sliepen letterlijk schouder aan schouder met elkaar. Erg gezellig dus! Achja onze busticket waarmee we heel Vietnam doen kostte ook slechts 30 euro.

De volgende dagen zouden we verblijven in Hue. Dit is een plaatsje met erg veel tombes, pagodes, een oude binnenstad dat omringt is door grote stenen muren en overblijfselen van die Vietnam oorlog. De Amerikanen vestigden hier hun bunkers. We zijn hier met behulp van onze eigen prive chauffeurs op motors begeleid langs alle mooie delen van de stad. Dit waren echt grappenmakers eerste klas waardoor we erg hebben gelachen en zelfs nog een biertje hebben gedronken achteraf. Ook met deze heren geld eigenlijk hetzelfde voor bijna al het vervoer in Vietnam: Je wordt continu aangeboden wat je nog meer allemaal kan doen, je krijgt een speciale prijs, en onderweg heb je vaak commercial breaks. Een commercial break is een nutteloze verplichte stop bij een restaurant of een zeer kitcherige souveniershop waar de chauffeurs dan waarschijnlijk een commissie voor krijgen.

In Vietnam is alles heel erg goedkoop en zoals al eerder vertelt is een biertje hier niet duur. Daarom is het deze eerste dagen nog moeilijk om het uitgaan te weerstaan als je zoveel gezellige mensen tegenkomt en ook nog eens de volgende dag vrij bent o:) We zijn dus bijna elke dag uitgeweest wat erg grappig is hier in Vietnam. Terwijl de Dj achter z'n draaitafel meerdere sms'jes loopt te versturen worden wij tot humoristisch wijze als koningen behandeld. Wij krijgen een eigen tafel waar ze na elke 2 slokken bier je glas weer gaan bijvullen, je sigaret wordt binnen 3 seconden door de service medewerkers aangestoken, ook maken deze medewerkers je slippers, en wanneer je naar de wc gaat wordt de kraan door hen ingedrukt, wordt er voor je op het zeeppompje gedrukt en krijg je het handoekje vriendelijk aangerijkt. Ideaal! De clubs zijn wel nooit helemaal vol en staan vol met sfeermakers van de tent zelf, maar als je er met een groep vanuit het hostel heengaat is het altijd de grootste lol. Andere rare dingen zijn hier dat de club bijvoorbeeld geen sluitingstijd heeft maar naar hun zeggen 'till the last one passes out'.

Na Hue zijn we doorgerezen met een goede Zwitserse gozer,Matt. Hiermee zijn we van het plaatsje Hue naar Hoi An gerezen waar we kort zouden verblijven. Heel veel franse invloeden door de kolonisatie in Vietnam zijn hier terug te vinden, maar waar het dorp vooral om bekend staat is het op maat maken van pakken. In 1 van de ongeveer 30 van deze winkels hebben wij een prachtig op maat gemaakt pak laten maken dat voor Nederlandse begrippen heel erg goedkoop is. Deze is per schip verstuurd en zal over slechts 3 maanden bij huize Prins op de deurmat liggen.

Op het moment zitten we weer in een 12 uur durende busrit richting de party place in Vietnam, Na Thrang. Het grappig is dat je heel veel mensen weer tegenkomt aangezien bijna iedereen de bus pakt die bij dezelfde plekken in Vietnam stoppen. Nu zitten we ook weer met meerdere bekenden in de bus richting het zuiden.

Dit was ons verhaal tot nu toe en vinden het leuk dat mensen ons nog steeds volgen! Als we weer een paar leuke ervaringen hebben meegemaakt zullen wij deze uiteraard weer in onze blog posten. Wij wensen iedereen alvast een prettige verjaardag en viering van onze Sint en hopen dat hij ondanks de kou en regen in Nederland toch nog veel cadeaus mag bezorgen! Mocht het trouwens zo zijn dat onze heer niet heeft vernomen dat wij wegens omstandigheden niet in Nederland zijn, gelieve de cadeaus netjes bewaren!

Met vriendelijke groeten,

Edward, Jeroen en Ronald.

Laatste dagen Australie

Beste thuisblijvers,

Ons Australische avontuur zit er helaas alweer op. Op het moment van het schrijven van deze blog zitten we namelijk in het vliegtuig richting Bangkok, om vanaf daar de volgende dag door te vliegen naar Hanoi (hoofdstad van Vietnam). Het plan daar is om in iets minder dan 4 maanden rond te reizen door Vietnam, Cambodja, Thailand, Laos, Maleisie en Singapore.

Aan de ene kant vinden we het jammer dat we Australie achter ons laten. We hebben namelijk ongelofelijk veel meegemaakt in onze reis langs de oostkust. We hebben veel mooie dingen gezien en veel verschillende soorten mensen ontmoet. We hebben onder andere gesurfd, barbeque-lessen gekregen van locals, geslapen in de natuur met niemand om ons heen, uitgegaan in Sydney en Ronald schijnt een kameel gezien te hebben.
Aan de andere kant hebben we ook zin om naar een nieuw land te gaan met andere mensen en een andere cultuur. Ook was anderhalve maand leven in een camper net genoeg. Vooral rondom Melbourne was het ‘s nachts erg koud en hebben we veel moeten schuilen in de camper door regen en aanvallen van verschillende soorten vliegenplagen. Ook begon Ronald een trauma op te lopen van een aantal gesignaleerde spinnen in de camper. Waar Edward dan weer heel blij mee was aangezien de camper voor hem goed werd gecontrolleerd voor nog meer indringers.
Hier hebben we dankzij de hoge prijzen ons levenspatroon moeten aanpassen, wat ons verassend makkelijk afging. Het bier was duur en de casinobroodjes pindakaas en jam erg goedkoop. Wat sommigen daarom thuis niet zullen geloven is dat wij zeker minimaal 2x zoveel broodjes pindakaas gegeten hebben in verhouding tot het aantal biertjes gedronken! Naast de broodjes pindakaas en jam hebben we geleefd op kangaroevlees en goone.

Nadat we vrijdag onze camper hadden ingeleverd zijn we de laatste dagen in Australie verbleven in een hostel in St Kilda, het backpackercentrum van Melbourne. Dit hostel was net een studentenhuis. Erg smerig, dag en nacht druk en veeel feesten. We waren geplaatst in een dorm die we deelden met 1 van de meest opmerkelijkste gasten die we hier hebben ontmoet; Arthur (Fransman). Het maakte Arthur allemaal niets uit. Met een huurachterstand sliep hij al 2,5 week gemiddeld 4 uur per nacht aangezien hij overdag werkte in het hostel. Ook sliep hij al een aantal nachten zonder raam, die door een Duitser kapot was gemaakt, waardoor hij al dagen ziek was. Wij hadden de mazzel at dit raam snel werd gemaakt door middel van het vastspijkeren van een kartonnen doos aan het raamkozijn. Puur vakmanschap! Dit werd nog een bevestigd aangezien je dan ook de rommel zelf moest opruimen.
Verder was onze kamer elke avond de ontmoetingsplaats van het halve hostel en waren er zelfs mensen te vinden wanneer niemand van onze kamer er was. Vanzelfsprekend hebben we goed meegedaan met deze levensstijl en gaan we met een lekker slaaptekort richting Vietnam.

Na een geweldige zaterdagavond gingen we zondag rustig uitbrakken in het centrum van de stad. Dit bleek nog een legendarische dag te worden. In het vliegtuig richting Londen zagen we 2 Belgische meisjes die we gedoopt hebben tot Kelly en Annette. Tijdens de heenreis zagen we ze steeds weer tegen totdat bleek dat ze in hetzelfde hostel zaten in Cairns. Na een gesprek in Cairns bleken ze echt ongelofelijk saai te zijn en sinsdien was de grap dat Kelly en Annette langsreden veel te vaak gemaakt. Anderhalve maand verder staan we in Melbourne op een plein en bleken ze nog geen 3 meter van ons af te zitten en stonden ze ook op fotos die eerder van het plein waren genomen. Onze brakke dag was meteen geslaagd.

Verder zijn we ook nog een gokje gaan wagen in het Crown casino, het grootste casino van Australie. In dit immense casino passen minimaal 10 Holland casino`s. Jeroen heeft hier het budget veilig gesteld door met gratis gekregen geld (dankzij het inschrijven) een aantal keer te dubbelen op de roulettetafel. Ook zijn we nog naar het sportgedeelte van Melbourne gegaan. Hier hebben we onder andere de tennisbanen van de Australian Open en het stadion van Melbourne Heart gezien.

Dit was onze laatste Australische blog. In de volgende kunnen jullie verhalen verwachten uit Vietnam!

Greetings Edward, Jeroen en Ronald

Richting Melbourne.....en Koalaaaaa's

Zoals beloofd zijn we iets eerder met dit blogje! Na een flinke dag rijden zijn we aangekomen bij de zuidelijkste stranden voor New South Wales. In de buurt van Narooma hebben we een mooie relatief goedkope camping aan het strand gevonden. Hier hadden we vanuit onze slaapplek prachtig uitzicht op een baai. Deze goedkope camping bleek naar ons inziens nog een stuk goedkoper te zijn dan verwacht. Vanaf de vorige middag was de receptie tot vanmorgen dat we weggingen namelijk dicht. Nadat we de camping afreden stopten we nog even op een parkeerterrein een klein stukje naast de camping met een prachtig uitzicht om een ontbijtje te eten. Helaas bleek de camping eigenaar het stuk achter ons aan gerend te zijn om onze camping fee te innen!

Al met al waren we dus erg vroegop in een dag waarin we van plan waren nationale parken te bezichtigen. Deze dag hebben we veel natuurparken bezocht die voornamelijk aan stranden lagen. Veel mooie baaien gezien, die vroeger aanmeer plaatsen waren voor schepen die vroeger Australie ontdekten. Enkelen ligen hier ook in de zee als wrakken.

Hierna was er niet zo heel veel echt intressants gebeurd onderweg en zijn we weer richting Melbourne gegaan. We naderen Melbourne al, dus deze en de 2^e dag hadden we even lekker rustig aan gedaan en vroeg gestopt. Dit was heel ideaal aangezien onzecamping waarschijnlijk de enigste is met een grote jacuzie waar wij uiteraard van gebruik hebben gemaakt! De tijd verstreek en het was alweer tijd voor avondeten. In de gezamenlijke keuken zat een groep van ongeveer 20 gepensioneerde ouderen aan het eten. We raakten aan de praat met deze mensen en werden meteen uitgenodigd om mee te eten, inclusief desert! We kregen zelfs wijn aangeboden, maar aangezien we al zoveel hadden gekregen was het ons inziens even teveel van het goede. Wij schonken onze eigen goon (goedkope wijn in pak) in waarna het hele gezelschap ons aan het uitlachen was! Ook kregen we allemaal een bingolootje, maar helaas hadden we weinig geluk. We hebben een erg leuke avond met deze mensen gehad, ookal taaide het hele gezelschap al om 9 uur af.

Vervolgens stond Philip island op de planning. Dit is een eiland in de buurt van Melbourne waar 's avonds de 30-40cm grote (/kleine) pinguins het land op komen om te slapen. Een erg mooi fenomeen! Er kwamen letterlijk honderden pinguins het strand op om naar hun nestjes in de duinen te gaan. We konden de pinguins van nog geen meter afstand zien. Wel moeten we erbij vertellen dat dit het meest commerciele natuurverschijnsel ter van de wereld is. Ze heben namelijk daadwerklijk 3 grote tribunes op het strand geplaatst, waar plaats is voor 4000 man, wat de sfeer toch wel redelijk weg haalt. Het is net als naar de bioscoop gaan: Een groot parkeerterrein, welkomsthal waar je drank, hamburgers en popcorn kunt halen aan de bar, er mag niet gefotografeerd en gefilmd worden en de aanvang tijd is half 9 want dan start de ‘Pinguin Parade' ( Zo noemen ze het echt). Het enige wat ons nog ontbrak waren de levende pinguin mascottes. Tot het humoristische aan toe commercieel, maar wel echt heel cool om mee te maken!

We naderen onze laatste dagen met onze camper en hebben deze nog tot de 18^e. We zijn aardig doorgereden de laatste weken en hebben genoeg tijd om in Melbourne te komen. We hebben de afweging gemaakt tussen Canberra (de hoofdstad) of de Great ocean road (dat een stukje verder dan Melbourne is). Aangezien we niet heel veel bijzondere verhalen horen over Canberra hebben we besloten de Great ocean road te doen waar iedereen lyrisch over is. De camper moeten we in Melbourne inleveren, waardoor we deze stad als laatste bezoeken in Australie. Inmiddels staat er al 5000 km op de teller en zijn we met de pond langs Melbourne gegaan. De camper heeft het tot nu toe helemaal overleeft, we hopen alleen dat we niet af en toe geflitst zijn. Dit gaat vooral om te grote steden. Buiten deze steden om geld er over het algemeen een prachtig flits systeem waar ze in Nederland best een voorbeeld aan kunnen nemen! Er wordt hier namelijk vaak van tevoren met behulp van 3 achtereenvolgende verkeersborden aangegeven dat er een flitser aan gaat komen. Briljant systeem!

Nu zijn we bezig met de great ocean road. De zogenaamde 12 apostles (12 stukken rots die midden in de kustlijn staan) hebben we gister gezien. Dit is echt een hele indrukwekkende kustlijn met veel geweld van de zee. Daarom staan zijn de rotsen rondom deze apostles weggeslagen. Daarnaast kunnen wij gelukkig nog vertellen dat wij hier wilde koala's hebben gespot! In een park even ernaast liepen er heel veel rond, erg mooi om te zien hoe bijvoorbeeld de moeder koala's de baby's op hun rug dragen. Deze beesten lijken net zo zacht als knuffels, maar raak ze niet aan want ze hebben erg grote klauwen om mee in de bomen te klimmen!

Ons laatste doel voordat we uit Australie vliegen is Melbourne. Hier leveren we morgen de camper in en gaan we nog 4 dagen in een hostel slapen en de stad verkennen. Natuurlijk zijn we ook geinteresseerd in het nachtleven!

New South Wales

Aloa! Het is alweer een tijdje geleden na onze laatste blog. Eigenlijk een goed teken aangezien we zoveel meemaken en bezig zijn dat we geen tijd hebben gevonden een blogje te schrijven!

Onze vorige blog eindigde bij Agnes water, waar het weer tijd was om door te reizen. Zoals altijd...richting het zuiden. We vertrokken naar Hervey Bay, wat de plaats is waar de meeste trips naar Frasier Island vertrekken. Frasier Island is een van de bekendste plekken in Oost Australie en is een heel groot zand-eiland. We besluiten rustig an te doen en even de beruchte film van ons afscheidsfeestje te downloaden met het (eindelijk) gratis internet. Toen we deze enkele dagen later bekeken konden wij Edward ervan de schuld geven een herhaling van deel 1.1 te moeten kijken! Tot op de dag van vandaag hebben alleen nog maar dit deel gezien met dank aan het trage internet hier in Australie.

In Hervey Bay zouden we 2 dagen verblijven. Een dag om rustig aan te doen en een trip te boeken voor de aankomende dag. Een 1-daagse trip aangezien het weer alleen die dag goed zou zijn. Op deze rustdag zijn we oa wezen kijken bij een potje bowls. Normaal word dit op eurosport uitgezonden en zap je meteen door, maar toch stonden we versteld van hoe dicht die oudjes de hun bowls bij de witte bal konden leggen (oudjes = een 65+ vereniging, ja sorry Auwel). De volgende dag zijn we vroeg op gestaan om naar Frasier Island te gaan. Wat een super mooi eiland is dit! Je rijdt over het strand met de bus, dat eigenlijk de enige weg is waar je hard kan rijden. Op het strand spotten we wilde honden (dingo’s) en zelfs een paar walvissen ver op zee. We reden naar een riviertje dat zo helder was als kraanwater. Dit water werd uit de grond ophooggepomt, maar was voor ons te koud voor een frisse duik. Zulke helden zijn we nou ook weer niet... In de namiddag hebben we lake McKanzie gezien. Dit meer van regen water, dat is ontstaan aangezien er na verloop van tijd een laag humus is gevormd tussen het zand waardoor het water niet kan weglopen, is echt kraak helder. Het water van het meer zo helder dat je er overal en altijd je voeten kan zien, zelfs bij volle maan. In combinatie met het zand bijna zo wit als sneeuw is dit een van de mooiste meren van heel Australie! Hier MOESTEN we dus een duik nemen! Verder nog een rondje gemaakt in het tropisch regenwoud, waar de (nieuwe) gids uiteindelijk zelf de bus niet meer terug kon vinden.

Na Frasier zijn we een heel stuk doorgereden naar Brisbane. In een wirwar van straatjes hebben we een camping midden in de stad gevonden op ongeveer 45 minuten lopen van het centrum. Ons duurde dit natuurlijk natuurlijk 1,5 uur aangezien we de weg niet zo goed wisten en geen kaart hadden. Het voelde eindelijk weer vertrouwd om in een stad te zijn! Lekker weer de drukte en gezelligheid op elke hoek van de straat. Een mooie moderne stad met 1,8 miljoen mensen,. Edward was helemaal verkocht in de prachtige Adidas store, alleen het budget liet het niet toe dingen te kopen. Brisbane is een mooie stad waar, net zoals in de rest van Australie, de oude gebouwen die veel ouder dateren dan 1850. We hebben de stad verkend en het goedkoopste biertje gescoord dat we waarschijnijk niet meer zullen evenaren, $2,-!

Dit hebben we in ieder geval nog niet gedaan in Surfers Paradise, het volgende plaatsje waar we van plan waren voor het eerst een keer goed uit te gaan. De clubs zijn hier heel cool!Hier hebben wij ook voor het eerst kennis gemaakt met de originele Melbourne shuffle (een Australische dansstijl waarbij het lijkt alsof je over de vloer heen zweeft). Surfers Paradise is een (uiteraard: surfers-) plaatje langs een 32km lange baai met alleen maar hoge hotels en goede surfstranden. Dit is een plek voor veel rijke mensen. Ook hier hebben wij een camping gezocht in de stad, waar we letterlijk tussen de halve wolkenkrabbers stonden dat allemaal hotels waren.

Helaas was dit onze laatste plek in Queensland en arriveerden we enkele dagen later in Byron Bay. Hier is het een uur later. Aangezien er precies op deze dag de wintertijd in ging is het tijdsverschil nu 10 uur. Dit is een echt hippie dorp waar alle vooroordelen worden bevestigd. Deze dagen heeft het veel geregend en een thunderstom op onze dak gekregen, waar echt elke paar seconden grote lichtflitsen waren, heel indrukwekkend! We hebben deze avond gevuld met onder andere het volgen van de screensaver ‘Blocks’ net als de serie ‘The Office’. Wat velen niet zullen geloven, is dat wij daadwerkelijk het blokje in het hoekje hebben zien kaatsen!!!!

De volgende dag hebben we gewandeld naar meest oostelijke punt van australie. Hier waren erg hoge golven tegen rotsen waar Edward een mooie closeup van heeft kunnen maken die onverwacht te close was. Na droge kleren aan gedaan te hebben zijn we door gereden naar het centrum en ons verbaasd over alle hippies. Die avond zijn we ook uitgegaan met halloween waar iedereen erg fanatiek in was. Heel leuk uitgegaan, minder opgestaan. Maar Edward en Ronald waren erop gebrand revange te nemen op hunzelf. Onder begeleiding van 2 echte surfdudes, waarvan er een rond de 50 jaar, zijn we om 8.50 vertrokken naar een surfstrand. Geweldige simpele gastens.. Tijdens het rijden pikten we de 2^e instructeur thuis op en onderweg moest er nog ook nog even getanked worden. Aangezien de leidinggevende geen geld bij zich had begon hij dus alvast het geld bij het tankstation te innen onder de aanwezige surfers. Deze surfdudes hebben ons heel snel geleerd hoe het wel moest! De ene na de andere konden we op staan, wat echt super was!

Richting Sidney zijn we nog een keer overnachten in een klein plaatsje waarvan we de naam eigenlijk niet wisten. ‘s Morgens zijn we vroegop gestaan om weer richting Sidney te gaan, maar niet voordat we nog even een mooi nationaal park bezochten. Via 15km aan grindpaden hebben we het nationale park bereikt en. Dit park had het beeld wat wij van Australie hadden. Grote savannes met veel eucalyptus bomen en bomen die alleen in dorre streken leven. Daarnaast waren er ook nog eens verschillende kangoeroes die uit de bosjes opduiken. Bijzondere dingen die we hier tegenkwamen waren bijvoorbeeld een strand vol met rotsen dat eigenlijk samengeperste humus is en een kreekje dat zwart water had omdat er allemaal theebladeren in liggen. Die avond zouden we in een bergachtig grasland verblijven en hebben we weer op de ouderwetse manier gebarbequed. Met het sprokkelen van hout moesten we opletten aangezien Ronald mee maakte dat er een slang van ongv 1 meter groot nog geen 2 meter van hem vandaag weg kroop.

Het afgelopen weekend hebben we vertoefd in een hostel aan Bondi Beach in Sydney. Deze bereikten we niet voordat er de nodige woordgrapjes waren gemaakt zoals ik zie Sid Ney, ik Sid Ney lekker en vieren ze hier in Sidney ook Sydneykolaas?, maar dit even ter zijnde. Het is was een geweldige stad om te verblijven. Echt overal in deze wereldstad is leven. In het hostel konden we helaas niet met zijn 3en in dezelfde dorm slapen. Nadat de receptioniste had geloot bleek Edward de ongelukkige te zijn en in zijn 1tje te moeten. En dat heeft ie geweten. Toen hij de kamer inliep bleek hij met 5 jongens te slapen en er hing een enorm vieze zweetlucht. Ronald en Jeroen hadden het beter getroffen aangezien zij de kamer deelden met 4 Spaanse chicas. Tja.. verschil moet er zijn.

De eerste dag in Sydney hebben we gechild op het bekende Bondi Beach en zijn we ‘s avonds uitgegaan in Kings Cross, het uitgaansdeel van Sydney. De clubs vielen ons wat tegen maar we hebben er toch een mooie avond van gemaakt, waar het feminisme erg bloeit. Voor verschillende grote clubs moet je namelijk toch van het vrouwelijke geslacht zijn. De dag erna zijn we uit wezen brakken op Bondi Beach. De golven waren dit keer bijna 2 meter hoog en in het water werden we telkens weer 10 meter terug geslagen door deze geolven. Daarna zijn we gaan sightse-en waar de Harbour Bridge en het Opera House de hoogtepunten waren. De laatste dag in Sydney hebben we lekker door de binnenstad gelopen en in het grootste park van Sydney geweest. Ook hebben we de Skyline van Sydney by night gezien, wat echt geweldig was met alle lichtjes van gebouwen die weerkaatsen in het water. Bijna naast Sydney ligt het bergachtige gebied de Blue Mountains. Na Sidney was dit een lekkere plek om even bij te komen, want oh oh wat hebben we het zwaar gehad zeg. Toch zijn we naast het dagje relaxed ook rondjes gereden om de mooiste plekjes te zien. Zo zijn we langs de rotswanden gelopen, waar je zo 200 meter de afgrond in kijkt. De hoogste hoogste waterval van de Blue Mountains (110 meter) zag er zelfs zo mooi uit dat we de moeite hebben genomen om naar beneden te lopen/klimmen via stijle bergpaden naast diepe afgronden. Dit was een klim waar we meer dan een uur over hebben gedaan, maar was zeker de moeite waard! Zweterig an deze klim zijn waren we wel toe aan een douche. Helaas zijn we ons net als de vorige dag wezen wassen in de kreek, omdat deze sanitaire voorziening niet aanwezig was op de gratis ‘camping’. Ook zaten we net als de vorige dag ’s avonds in de camper. De vorige dag omdat het zo hard aan het regenen was, deze dag omdat er duizenden vliegjes per vierkante meter op onze felgekleurde camper en tent afkwamen. Wel een verandering ten opzichte van de vorige avond was dat er geen airco aanstond in onze camper. De vorige avond waren we vergeten de motor te laten draaien, waardoor we wat opstartprobleempjes hadden in de ochtend met de camper. Deze avond dus maar even het zekere voor het onzekere. Gelukkig zijn alle Australiers overal vriendelijk en behulpzaam, waardoor we toch redelijk snel weer weg konden rijden.

De blog is redelijk lang geworden, maar omvat ook bijna twee weken! In de volgende blog zullen we dan ook vertellen wat we vandaag hebben beleefd en zullen zullen proberen wat eerder te zijn met het schrijven ervan.

Nu gaan we lekker slapen op een camping aan het strand, maar tot dan!

Groeten,

Edward, Jeroen en Ronald